ما یک تیم بودیم...

اخیرا به درخواست یکی از مشتریان بین‌المللی تلاش کردیم تا دوره‌ی متفاوت و سرشار از فعالیت‌، انرژی و نشاط را برای مدیران ارشد آن برگزار کنیم. کاری که در ابتدا بسیار دشوار و تا حدی دور از دسترس به نظر می‌رسید و در این میان برگزاری موثر و موفق آن بیش از همه، نیاز داشت تا با الهام از کار تیمی بتوانیم طرحریزی موثر و جامعی برای آن تدارک ببینیم و به دلیل حساسیت بالای کار و اهمیت خروجی، از هر بابت اطمینان یابیم که کاری بدون نقص برگزار خواهد شد.

در ابتدا به دلیل اینکه شاید چنین فعالیت‌هایی برای اولین بار در ایران برگزار می‌شد، نگرانی زیادی از بابت تدارک کلیه فرایندها و ضرورت‌های برگزاری آن داشتیم و همین مسئله باعث می‌شد تا با پیگیری‌های مستمر، اطمینان یابیم که کیفیت کار از هر نظر با استانداردهای پیش‌بینی شده بین‌المللی سازگار است. بالاخره روز موعود فرا رسید و نتیجه‌ی نهایی کار به طرز شگفت‌انگیزی عالی از آب درآمد. خروجی کار باعث شد تا در چند روز گذشته مدام به دنبال چرایی این موضوع باشم که چه اتفاقاتی افتاد و چرا چنین دست‌آوردی، علیرغم ریسک‌های بالا رقم خورد؟ فارغ از تمامی تفکرات آکادمیک در حوزه‌ی کار تیمی، از منظر نگارنده و با نگاهی واقع‌بینانه، چند عامل ملموس بیشترین نقش را در ثمربخشی این رویداد، عهده‌دار بودند:

• اعتماد اعضای تیم

از ابتدا تا انتهای فعالیت، تمامی اعضای تیم اطمینان و اعتماد کامل به نگرش و فعالیت‌های یکدیگر داشتند و می‌دانستند که عزم همه موفق شدن کار و سربلندی در انتهای کارزار است.

•  باور اصلی توانستن

 علیرغم نبود تجربه‌ مشابه در برگزاری چنین کاری و دسترسی سخت به مراجع معتبر، به شکلی عجیب همه بر این باور بودند که این کار امکان‌پذیر است و توانایی پیش‌بردن چنین هدفی را دارند. در طی این مسیر کسی تردیدی به دل راه نداد و تا لحظه‌ی آخر همه به دنبال رسیدن به خط پایان بودند.

•  شناخت توانمندی‌های هر یک از اعضا

 هر یک از اعضای تیم از قبل نسبت به توانمندی‌ها و شایستگی‌های سایرین، اطلاعاتی کسب کرده بود و به شناخت نسبی از آن دست یافته بود. در ادامه انجام کار رخداد جالب، عیان شدن ویژگی‌هایی بود که تا آن زمان کسی در مورد آن نمی‌دانست و این موضوع باعث شد تا به محض اطلاع از ویژگی جدید، مسئولیت‌هایی متناسب با آن شکل گرفته و به عضو مستعد تفویض شود.

•  انرژی مثبت غالب بر فضای انجام فعالیت‌ها

 در تمام مدت افراد سعی می‌کردند تا از انرژی‌های منفی و آیه‌های یاس و نومیدی بر حذر باشند و در این میان هر کسی برای تقویت روحیه و تهییج دیگران و ترویج انرژی مثبت، تلاش می‌کرد.

•  هیجان و عطش رسیدن به موفقیت

 واقعیت این‌است که در نبود انگیزش‌های بیرونی یکی از موثرترین راه‌کارها، شناسایی عوامل درونی به منظور خودانگیختگی است و نیل به موفقیت در این زمان نقش کلیدی و پررنگی را ایفا می‌کرد. هر یک از اعضا در تصویرسازی ذهن خود، به لحظه موفقیت و به ثمر رسیدن تلاش‌های تیم فکر می‌کردند و این موضوع تاثیر به سزایی در سرعت و کیفیت انجام کار داشت.

•  همراهی و نه کناره‌گیری، در بن‌بست‌ها

 در چنین شرایطی همواره مسائلی رخ می‌داد که افراد احساس کنند گره کور تلقی می‌شود و شاید رسیدن به راهکار برای حل آن بسیار سخت به نظر برسد، اما با قرار گرفتن در چنین موقعیت‌هایی نه تنها کسی عرصه را ترک نکرد، بلکه همه سعی می‌کردند با همراهی و همدلی، به فکر یافتن راه‌حل‌ها باشند و این موضوع به طرز عجیبی در تمامی موارد، منجر به حل مسائل پیش‌رو شد.

•  تمرکز بر موضوع و هدف

 حواشی و تعارضات احتمالی ناشی از تفاوت در نگرش و مدل‌های رفتاری افراد، به گوشه‌ای نهاده شد و همه حول موضوع هدف، گرد هم آمده بودند و در همه‌ی شرایط تمرکز بر هدف و رسیدن به نتیجه اولویت اصلی تلقی می‌شد.

•  صمیمت روابط و جدیت وظایف

 مرز بین کار و تفریح و بازیگوشی‌های معمول در مواقع خستگی، به سادگی قابل تفکیک بود و افراد در روابط تا آنجا که مقدور بود صمیمانه و دوستانه رفتار می‌کردند و در هنگام انجام مسئولیت‌ها از تمام جدیت و قاطعیت‌شان کمک می‌گرفتند، تا مشکلات یکی پس از دیگری کنار برود. در این میان انعطاف‌پذیری اعضا در مواجهه با موقعیت‌های دوستانه، از یک سو و شرایط سخت و پرتنش کار از سوی دیگر و چگونگی مدیریت هیجانات، بسیار حائز اهمیت تلقی می‌شد.

•  تلاش برای شناسایی متغییرهای پیش‌بینی نشده

 استفاده از توان خلاقیت و تجسم تعدادی از اعضا از یک طرف و تجربه‌های نسبتا مشابه و قدرت تحلیل تعدادی از طرف دیگر، مکمل هم برای شناسایی موقعیت‌ها و متغییرهای پیش‌بینی نشده بود و جالب اینکه بسیاری از سناریوها، به گونه ای چیده شده بود که نقشه ثانوی برای موقعیت‌های خارج از کنترل را در بر بگیرد.

•  ارتباط مستمر در حین انجام فعالیت‌ها

 استفاده از تکنولوژی و همچنین مهارت‌های برقراری ارتباط به شیوه‌های متفاوت، باعث شده بود که تمام افراد در هنگام اجرای برنامه از ارتباط موثر با هم برخوردار شوند و در شرایط پیچیده، از تمامی ابزارها و امکانات و همچنین مهارت‌های خود بهره لازم را ببرند.